Kapper Alida zat 5 maanden thuis: “Een ongeluk zit écht in een klein hoekje”
In de 13 jaar dat Alida (39) haar eigen kapsalon runt, is ze nog maar één dag ziek thuis geweest. Ze leefde gezond, sportte veel en nam geen onnodige risico’s. Toch bleek een ongeluk in een klein hoekje te zitten. Een zondagmiddagwandeling met haar vierjarige dochter leverde haar een lelijke valpartij en een complexe fractuur op. “Er mankeerde niets aan mijn hoofd en aan mijn handen. Toch kon ik niets.” Alida blikt terug op 5 maanden niet werken. Hoe is dat als je een eigen zaak hebt en bang bent dat klanten misschien niet terugkomen?
Je hebt een eigen kapsalon. Hoe lang doe je dit werk al?
“Ik ben in 2011 mijn eigen kapsalon gestart in het centrum van Groningen en ben de enige kapper binnen de salon. Al vanaf jongs af aan zit ik in het kappersvak. Toen ik in 2011 een pand te huur zag staan, besloot ik ervoor te gaan. Ik ben ontzettend trots dat ik, ondanks de economische crisis rond 2011, de coronapandemie en mijn uitval van 5 maanden, een goedlopende kapsalon en veel terugkerende klanten heb.”
Je besloot lid te worden van SharePeople. Waarom vond je het belangrijk om iets te regelen voor arbeidsongeschiktheid?
“Ik heb altijd van mijn moeder meegekregen dat het belangrijk is om iets te regelen voor als je wat overkomt. ‘Denk nooit dat het aan jouw deur voorbijgaat’, zei ze tegen ons. Omdat ik staand werk doe, ben ik sowieso voorzichtig met bepaalde dingen. Zo ga ik niet op wintersport en doe ik bewust niet mee aan obstacle runs met mijn vriend. Dat vind ik te risicovol met mijn werk. Ik heb nooit in mijn leven gedacht dat mij sowieso niets zou overkomen. Ik wilde dan ook graag iets regelen voor arbeidsongeschiktheid.
Ik zat eerst bij een broodfonds, maar vond het jammer dat sommige andere leden weinig betrokkenheid toonden. Toen vertelde een klant me over SharePeople. Nadat ik er meer over had gelezen, ben ik overgestapt naar SharePeople. Dit voelt wel goed en hier ervaar ik die betrokkenheid veel meer.”
Een ongeluk bleek in een klein hoekje te zitten. Hoe heb je je voet gebroken?
“Op een zondagmiddag wandelde ik met mijn partner en dochter in de buurt. Onze dochter wilde door een fietstunnel naar beneden fietsen. Maar ze slingerde enorm en dreigde te vallen. Om dat te voorkomen, ving ik haar in een split second op. We vielen samen naar achteren, waarbij haar fietsband op een ongelukkige manier op mijn voet terecht kwam. Ik wist meteen dat het mis was.
In eerste instantie ging ik nog uit van een simpele voetbreuk. Zelfs bij de CT-scan lachte ik nog, waarop de arts zei ‘U heeft niet zoveel te lachen op dit moment’. Ik grapte dat hij vast niet de vrolijkste thuis was. Maar na de operatie snapte ik wat hij bedoelde. Er stonden vijf chirurgen aan mijn bed. Het bleek een Lisfranc-fractuur te zijn: mijn complete voet was ontwricht. Tijdens een operatie is alles met schroeven en pennen goed gezet. Alleen de banden in mijn voet waren dusdanig kapot dat het de vraag was of ik überhaupt weer zou kunnen lopen.”
Hoe was het om zo lang niet te werken?
“Dat was lastig. Er mankeerde niets aan mijn hoofd en aan mijn handen. Toch kon ik niets. Een collega-kapper heeft me tijdens die vijf maanden vervangen. Ik kon dan aan klanten aanbieden dat ze naar haar toe konden tijdens mijn herstel. Tegelijkertijd was het spannend om zo’n lange tijd niet te werken. In vijf maanden tijd gaan klanten misschien wel drie of vier keer naar een andere kapper. Ik was bang dat klanten niet zouden terugkomen als ze in die tijd ergens anders goed geknipt zouden worden. Daar heb ik regelmatig een traan om gelaten.”
Tegelijkertijd voelde ik me ontzettend gesteund door veel klanten. Tijdens mijn periode in het ziekenhuis heb ik zo veel bloemen en kaarten gekregen dat de verpleegkundigen soms dachten dat ik jarig was. Dat maakte de 3,5 week in het ziekenhuis liggen een stuk draaglijker.”
Hoe ging het daarna?
“Ik bleef optimistisch. Op internet las ik dat het herstel van een Lisfranc-fractuur gemiddeld 6 weken duurt. Ik dacht nog: ‘Ik ben jong, dus ik herstel vast vlotter’. Ik wilde heel graag weer leuke dingen doen met mijn dochter én weer werken.
Maar ik probeerde ook realistisch te zijn. De huisarts had me heel fijn toegesproken toen ik met mijn voet bij haar kwam. Ik weet nog dat ik in tranen uitbarstte toen we samen mijn voet bekeken: ‘Ik heb een dochter van vier en een eigen kapsalon. Hoe moet dat nu?’, snikte ik. Zij sprak de woorden uit die ik nooit meer zal vergeten: ‘Neem hier de tijd voor, zodat je kunt herstellen. Als je dat niet doet, heb je daar de rest van je leven last van.’ Op dat moment ging er een knop om.”
Maar je kreeg een flinke tegenvaller: de wond heelde niet. Wat gebeurde er?
“Toen de hechtingen werden verwijderd, vertrouwde een arts de wond niet helemaal. De wond ging steeds verder openstaan. Ik bleek een infectie te hebben bij mijn wond door een stafylokokkenbacterie. Daarvoor moest ik aan de antibiotica en kreeg ik een infuus in mijn bovenarm. Die bacterie was een flinke domper, die er ook voor zorgde dat mijn herstel langer duurde.
Begin april liep ik de fractuur op en pas op 16 juni mocht ik weer voor het eerst lopen. Dat ging nog moeizaam, maar het voelde heel bijzonder. Die middag startte ik al bij de fysiotherapie. Mijn bloedsomloop moest weer op gang komen na 11 weken met mijn been omhoog zitten en ik moest mijn voet opnieuw leren gebruiken.”
Hoe vond je het om donaties te ontvangen?
“Dat voelde gek. Als je een eigen bedrijf hebt, zet je je daar 110% voor in. Ondanks dat ik aanspraak had op de donaties, vond ik het lastig dat anderen voor mij betaalden.
Naast de donaties, kreeg ik begeleiding vanuit SharePeople. Arend-Jan (Adviseur Werkvermogen van SharePeople, red.) belde me elke 4 weken om te bespreken hoe het ging. Hij oefende totaal geen druk uit om weer aan het werk te gaan. Eigenlijk was hij juist degene die me aanmoedigde om niet te snel te gaan. Hij zag ook wel dat ik niet het type ben om stil te zitten.”
Na een tijdje mocht je eindelijk weer aan het werk. Hoe ging dat?
“Na 5 maanden kon ik weer aan het werk. Ik begon heel rustig. Dan knipte ik 2 klanten, nam ik een half uur pauze, hielp ik nog eens 2 klanten, had ik daarna weer pauze, etc. Ook begon ik met minder dagen. Vanaf oktober heb ik weer mijn gebruikelijke werkdagen en sinds november ben ik weer volledig aan het werk. De donaties van SharePeople hebben we in die tijd langzaamaan afgebouwd.”
Hoe gaat het nu met je?
“Ik werk weer volledig, maar ga nog wel twee keer per week naar de fysiotherapeut en merk zeker nog de gevolgen van de val. Door de plaatjes in mijn voet kan ik mijn voet niet goed afwikkelen. Gelukkig kun je nog 1-2 jaar na de operatie verbetering behalen.
Daarnaast besef ik meer dan ooit hoe blij ik word van mijn werk. Ik had het contact met klanten enorm gemist. Verder ben ik blij dat ik tijdens mijn herstel elke maand een update stuurde naar klanten. Daardoor kon ik in mijn eerste werkweken weer over andere dingen praten dan over mijn voet.”
Wat wil je andere ondernemers meegeven?
“Denk vooral niet ‘Het overkomt mij niet, want ik ben voorzichtig, leef gezond en sport genoeg.’ Mijn moeder had gelijk: arbeidsongeschikt raken kan echt iedereen overkomen. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Dus regel er iets voor, hoe gezond je ook leeft.”
Wil je graag meer verhalen lezen van (ex) zieke deelnemers bij SharePeople? Gerrit moest noodgedwongen zijn onderneming stoppen, maar pakte toch het ondernemen weer op en ook Ilse is blij dat ze wat geregeld had toen ze de diagnose borstkanker kreeg.
Bij SharePeople regelen we het onderling
Al meer dan 15.000 ondernemers hebben hun vangnet geregeld bij SharePeople. Onderling zorgen we voor een inkomen als je (tijdelijk) uit de running bent. Dat noemen we crowdsurance. Volledig online en zonder dat jij er omkijken naar hebt.
